🌺🌺🌺Równy rok temu stałam na scenie w Wieliczce aby wygłosić wykład (och jak szumnie to brzmi 😉 ) na 14 Ogólnopolskim Forum Wychowania Przedszkolnego.
🌺🌺Równy rok temu na tym wykładzie mówiłam jak ważne są w naszym zawodzie relacje, autonomia i pasja – jak ważne jest DZIECKO.
🌺Równy rok temu po tymże wykładzie otrzymałam oklaski na stojąco, co doprowadziło mnie do dużego wzruszenia i łez i co na zawsze zostanie w mojej pamięci (jakby nie patrzeć na auli było pond 400 osób 😊). Jeszcze raz dziękuje za tą chwilę.

🍀W tym roku Robert Halik Bliżej Przedszkola złożył mi propozycję nie do odrzucenia – wyjątkowy zaszczyt wygłoszenia wykładu inaugurującego 15 Forum Bliżej Przedszkola. Wiadomo jednak co się stało i na ten moment pozostaje nadzieja, że po prostu nadrobimy to niebawem– jestem tego pewna 😊.

📍📍📍W dniu dzisiejszym wszyscy usłyszeliśmy, że placówki oświatowe zamknięte będą jeszcze do 24 maja. Zanim to ogłoszenie wybrzmiało, od kilku dni na różnych grupach czytałam (nie ukrywam ze smutkiem) dużo żali, dużo domysłów, dużo, dużo przykrych, często niegrzecznych słów skierowanych dyrektor do dyrektora, nauczyciel do nauczyciela. Te rozmowy prowadzone były na temat domniemanego powrotu dzieci do przedszkola od poniedziałku. Tyle, że komunikatu przecież w tej sprawie jeszcze żadnego nie było.

Rozmowy prowadzone były nad rozlanym mlekiem, mimo że mleko było nadal w dzbanku. Dziś okazuje się, że wszystkie te wypowiedziane zdania w złości (i w strachu zapewne) nie mają znaczenia na kolejny odroczony miesiąc. Mam wrażenie czasami, że sami sobie robimy ,,kuku”, że projektujemy na siłę autoagresję……wykańczamy swój i tak już wycieńczony organizm.

💓💓Wiem, rozumiem , znam to, sama czuje – wszechobecne lęki w nowej sytuacji. Każdy ma przecież do nich prawo. Na pocieszenie mogę mimo wszystko dodać, że my w przedszkolach mamy jedynie (naprawdę jedynie) obserwacje dzieci, które możemy napisać w dowolnej formie, informacje o gotowości do szkoły – mamy gotowy druk, który wiemy jak wypełnić i możemy zaszyfrowaną wiadomością mail wysłać do rodziców. Błagam tylko teraz nie marudźcie, że nie wiecie jak, że rodzice nie potwierdzają itd. 😉. Popatrzmy na szkoły – oni muszą się zmierzyć zdalnie z egzaminami, wystawianiem ocen, wypisaniem świadectw, organizacją matury, dotarciem do dzieci, które nie uczestniczą w lekcjach bo ,,zaginęły” w ciszy i nie wiadomo co z ich klasyfikacją do następnej klasy – co w ogóle dzieje się z tym uczniem.

Mamy swoją robotę i wykonujemy ją jak tylko najbardziej dobrze potrafimy. Widzę te nagrywane teatrzyki , przebieranki, czytane bajki itp. Jesteście w tym fenomenalni!!!!

Cieszmy się zatem, że nie pracujemy w szkole 😊, bo u nas jest o wiele przyjemniej. Nasze dzieci mogą się po prostu bawić (sam Minister dał takie wskazówki na stronie MEN 😉 ) Jak dzieci będą miały do nas wrócić i usłyszymy konkretne wytyczne na ten temat – to dopiero wtedy zacznijmy myśleć nad rozwiązaniami. Teraz – na ile tylko damy radę – dbajmy też o swoje zdrowie psychiczne – nie wylewajmy na siłę mleka z dzbanka.

Czasem wystarczy się uspokoić, by to co złe nabrało przejrzystości. Kiedy “OKO HIPOPOTAMA” trafi na swoje miejsce, wtedy rzeczywistość staje się bardziej zrozumiała i przyjazna. Do przemyślenia przypowieść afrykańska. Miłego weekendu 💓💓💓

OKO HIPOPOTAMA
,,Pewien hipopotam przeprawiał się przez bagnisko, kiedy nagle oderwało mu się oko. Oderwało i wpadło w głąb bagnistej wody. Hipopotam okropnie się przestraszył i zaczął szukać pośpiesznie na wszystkie strony. Obracał się wkoło i wiercił. Grzebał na lewo, na prawo, za sobą. Ale po oku nie było najmniejszego śladu! Nadbrzeżne ptaki, widząc gorączkowe poszukiwania hipopotama, zaczęły krzyczeć:
– Uspokój się! Przestań się wiercić! No uspokój się wreszcie !
Ale zdesperowany hipopotam w ogóle ich nie słyszał. Najważniejsze dla niego było odnalezienie zgubionego oka. Wtedy ryby i żaby przyłączyły się do ptaków, krzycząc:
– Uspokój się hipopotamie! No uspokój się wreszcie!
Hipopotam usłyszał w końcu te krzyki. Zatrzymał się. Popatrzył. I w tej samej chwili zaczął opadać na dno muł i błocko, które wzburzył , kiedy tak nerwowo krążył. W wodzie, która stała się znowu przejrzysta, hipopotam dostrzegł swoje oko. Pochwycił je i włożył na miejsce.”  CD