🍀🍀🍀OGÓLNOPOLSKA RADA PEDAGOGICZNA CZ.VI – ,,SUPERBOHATER – NAUCZYCIEL  PRZEDSZKOLA”🍀🍀🍀

“Na ogół nie uzmysławiamy sobie w pełni, od ilu ludzi zależny jest zwykły dzień naszego życia i czym grozi przerwanie łańcucha wzajemnych usług” (Antoni Kępiński) 

Droga Ogólnopolska Rado Pedagogiczna wychowania przedszkolnego. Choć przedszkola są według prawa oświatowego placówkami nieferyjnymi to jednak URLOP SIĘ NALEŻY 😊. Wiem, że w całej Polsce przebiega to w bardzo różny sposób, ale wiem też, że mimo wszystko na urlopy jednak pójdziecie. Zatem czas na końcową ,,radę pedagogiczną” – już bez przepisów, zbędnych sprawozdań itp. – bardziej refleksyjną.

Za nami nowy, dotąd nieznany, wręcz kosmiczny czas, w którym niejako ,,zmuszeni” byliśmy do edukacji dzieci przedszkolnych na odległość. Początki były bardzo trudne, chaos komunikacyjny, brak konkretnych wskazówek, kłopoty z technologią. Bywało, że często padaliście po prostu ofiarą zbiorowych sugestii. Okazywało się wielokrotnie, że w prawdziwym życiu nasze zachowania są dużo bardziej skomplikowane niż dopuszcza to podręcznik 😉. Wydawało się, że gorzej być już nie może, a kiedy to wszystko ogarnęliście pojawiły się powroty do placówek, opanowane ograniczeniami, nowymi wymaganiami, strachem i lękiem. Temu wszystkiemu towarzyszył kalejdoskop przeróżnych emocji, które również musieliście dźwignąć.

MYŚLĘ, ŻE OBECNIE WASZE ZMĘCZENIE SIĘGA  ZENITU !

Długotrwałe odosobnienie stanowiło nie lada wyzwanie dla naszych osobowości. Takim wyzwaniem było też ekspresowe ,,przeskoczenie” na inny tryb pracy. Do zmian przecież nie każdy jest gotowy, nie każdy je lubi, nie każdy je akceptuje.

Pozwolę sobie wtrącić osobistą refleksje (choć wiem, że trochę ryzykuje 😉), ale jak to mawiał Prof. Vetulani ,,Jeśli nie mówi się tego co się myśli, to po co myśleć”.

Zatem  myślę sobie ,,na głos”, że ten świat może musiał się trochę zatrzymać (żałuje oczywiście, że aż z takimi konsekwencjami). Zatrzymać się, aby pokazać ludziom, że jest w naszym otoczeniu wszystkiego za dużo, za szybko, za głośno,a za mało człowieka w człowieku. Wirus pokazał nam jak bardzo możemy być bezbronni wobec groźnych chorób. Jak bardzo potrafią być bezużyteczne pieniądze (za którymi tak się uganiamy), którymi nie możemy kupić zdrowia i długowieczności. Jednocześnie obnażył naszą zależność człowieka od człowieka i wszystkie nici naszych połączeń, we wszystkich sferach życia na całym świecie. I powrócę do tego samego pytania, które zadałam na jednej z pierwszych ogólnopolskich rad pedagogicznych : dokąd tak naprawdę biegniemy, czego szukamy? Moje myśli pięknie ujęła w swoim noblowskim wykładzie Olga Tokarczuk :

🛑,,Świat umiera, a my nawet tego nie zauważamy. Nie zauważamy, że świat staje się zbiorem rzeczy i wydarzeń, martwą przestrzenią, w której poruszamy się samotni i zagubieni, miotani czyimiś decyzjami, zniewoleni niezrozumiałym fatum, poczuciem bycia igraszką wielkich sił historii czy przypadku. Nasza duchowość zanika albo staje się powierzchowna i rytualna.(…) Szept świata umilkł, zastąpiły go hałasy miasta, szmer komputerów, grzmot przelatujących nad głową samolotów i męczący biały szum oceanów informacji” 🛑

Obserwując edukację przedszkolną, która powinna być wolna od rankingów, widzę często bieg, a nawet wyścig przez płotki – konkursów, zajęć dodatkowych itp. Tyle, że po takim biegu pojawia się wiele okaleczeń, najczęściej emocjonalnych. Obecnie z ciążącym oddechem na plecach pruskiej edukacji ciągle krąży przeświadczenie, że dzieci i młodzież to takie robocopy sterowne przez jakiś program, a ich rozwój zależy od ilości punktów na testach. Wystarczy dać wykształcenie i puścić w świat. Jak dla mnie nic bardziej mylnego. Dla każdego człowieka środowisko naturalne daje najwięcej doświadczeń, ale w tych słowach nie jest zawarta tylko otaczająca nas natura – w tych słowach przede wszystkim ważne są kontakty społeczne, interpersonalne. Dlatego tak dużo mówię i piszę o relacjach i wartościach, które powinny być priorytetem w edukacji przedszkolnej ( w szkole obecnie też, bo nazwy stolic znajdą uczniowie w Google). Dlatego najważniejszą przestrzenią życiową organizmów ludzkich są przede wszystkim inni ludzie i wszystko to, co z nimi doświadczamy. Obcując z dziećmi przedszkolnymi mamy niepowtarzalną okazję aby tą przestrzeń wykorzystać i naładować ją jak największymi pokładami wartości, które w obecnych czasach wymierają lub całkiem zanikają. To właśnie w tym wieku jest najlepszy czas, aby małe dzieci wzmacniać emocjonalnie. Tworzyć takie sytuacje edukacyjne, które będę budować ich wrażliwość w wielu sferach aktywności życia. Tworzyć takie warunki, aby dzieci mogły samodzielnie poznawać otoczenie przyrodnicze, które tak bardzo rozwija wrażliwość człowieka. Umożliwiać dzieciom odkrywanie własnych możliwości i gromadzenia jak największych doświadczeń.

Na zakończenie chciałabym podziękować wszystkim NAUCZYCIELOM WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO za zaangażowanie, które obserwowałam w mediach, za pomysły i kreacje, za to jak przeżywaliście wszystkie informacje zwrotne od Waszych dzieci. Za wszystkie nagrane tańce, piosenki, wiersze, bajki, za telefony do dzieci 😊. Za naprawdę ciężką pracę. Gratuluje – zawsze wierzyłam w nauczyciela przedszkola i Jego pasje. Pamiętajcie, że podstawa programowa jest ważna, ale ważniejsza jest jej świadoma i ,,zdrowa” realizacja. Nauczanie zdalne jest nowością i Wy również mieliście prawo do błędów. W świecie zapanował chaos, więc i Ty drogi nauczycielu miałeś prawo się pogubić.

Osobiście dziękuje Państwu za wszystkie komentarze pod moimi postami na FB, za bycie ze mną podczas akcji ,,CZARNY HUMOR” 😉(na profilu FB Bliżej Przedszkola). Dziękuje za obdarzenie mnie zaufaniem podczas naszych prywatnych rozmów/porad na Messenger . Zawsze cieszę się, gdy mogę pomóc. DZIĘKUJE

Odpoczywajcie ( w miarę swoich możliwości) na urlopach i nie martwcie się na zapas 😊. Tak już mamy, że układamy sobie w głowie miliony czarnych scenariuszy, które bardzo prawdopodobne, że nigdy nas nie spotkają. Przypomnę zatem słowa M.C. Maultsby, który powiedział kiedyś:

,,80% rzeczy, których się obawiasz nigdy się nie wydarzy, na 12% nie masz wpływu, a z pozostałymi świetnie sobie poradzisz”

Życzę Wam bycia piękną osobą – sobą 😊

Bądźcie przyjacielem ludzi.
Bądźcie domownikiem w domu.
Bądźcie partnerką, partnerem dla swoich bliskich
Bądźcie ze sobą szczęśliwi.

Zostawiam Was ( do rozpatrzenia 😊 ) na okres wakacji z piękny przesłaniem Steinera i moim osobistym wielkim marzeniem :

,,Najważniejszą rzeczą jest stworzenie edukacji , dzięki której ludzie ponownie nauczą się ze sobą żyć”.                                                                                                                             

P.S Jeśli ktoś chce wrócić do Ogólnopolskich Rad Pedagogicznych cz. I,II,III,IV, V to zapraszam do wcześniejszych postów na tymże blogu : agnieszkovo.pl 😊  

CD