,,To okropne – pracować i tego nie lubić, szczególnie w zawodzie nauczyciela. Jeżeli każdego ranka nie czujesz podniecenia na myśl, że wejdziesz do sali pełnej małych dzieci, które patrzą na Ciebie błyszczącymi oczami i czekają, aż pomożesz im dostać się na tę ucztę, to do stu diabłów, wynoś się ze szkoły! Rób coś, gdzie nie będziesz miał do czynienia z małymi dziećmi, gdzie nie będziesz tępić ich już od najmłodszych lat. Przecież możesz robić inne rzeczy. Dzieci zostaw w spokoju” (Leo Buscaglia, zbiór wykładów “Sztuka bycia sobą”)

Mocne prawda? Po przeczytaniu na sali zawsze była nieco niezręczna cisza – ciekawe dlaczego ?

Wykłady pedagogiczne Buscaglii były zazwyczaj charyzmatyczne i wydane zostały w 3 tomach: MIŁOŚĆ O sztuce okazywania uczuć, RADOŚĆ ŻYCIA O miłości i akceptacji, SZTUKA BYCIA SOBĄ przez Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Zachęcam poszukujących nauczycieli do lektury.

Nauczycieli przedszkolnych pracujących z pakietami książek, zachęcam jeszcze bardziej – bowiem można tam znaleźć również i taki fragment wykładu, który głęboko do mnie trafia i przynosi na myśl moje ,,ukochane pakiety”, które królują już często od 3-latków.

Obserwując pakietowe przedszkola odnoszę wrażenie, że nawet gdy pozwalamy dzieciom na zaciekawienie światem, to tylko na chwilę, jakby od święta, by później podać na tacy gotowe obrazki z pakietów. Nie ufamy w możliwości dziecięcego rozumowania. A szkoda.

Warto pamiętać, że odpowiedzi na temat dzieci są w dzieciach

,,Dzieci są spontanicznymi aktorami, którzy dokonują rozróżnień, przyswajają i dostosowują się. Nieustannie odkrywają, uczą się i robią to znacznie szybciej i skuteczniej niż na którymkolwiek z dalszych etapów swojego życia. (?) Dzieciństwo to czas zabawy, eksperymentów, fantazji, odkrywania. Wszystko jest nowe. Wszystko jest zadziwiające. Chyba niewielu z nas mogło się oprzeć uczuciu fascynacji (oraz frustracji), obserwując, w jaki sposób dzieci badają świat. Żadne miejsce nie jest zbyt niebezpieczne, żaden przedmiot nie jest zbyt cenny, żadna przeszkoda nie jest nie do pokonania. Przedzierają się swoją drogą przez świat, nieustraszone – patrząc, słuchając, reagując. (?) Natura dziecka domaga się tego, żeby doświadczać, porządkować, weryfikować i potwierdzać. Cały materiał, tak istotny dla dzieci, by mogły bez przeszkód funkcjonować jako niepowtarzalne jednostki, zawarty jest w nich samych” (Leo Buscaglia, Sztuka bycia sobą” )

Ciągle się zastanawiam, czy przebijemy kiedyś mur edukacyjnych schematów i zobaczymy w systemie dziecko ??? CD