Jakże jestem wdzięczna Holendrom za ten czwarty daltoński filar jakim jest REFLEKSJA
Dzięki niemu, mogłam dziś doznać niesamowitych emocji.
Otóż proszę państwa dziś zawitałam do mojego daltońskiego ,,dziecka” czyli PP18 w Szczecinie
A tam :
Dyrekcja, która dzielnie kontynuuje moje dzieło 
, i czuwa by duch daltoński nie zaginął ,,stare” daltonki, z którymi wdrażałyśmy krok po kroku filozofie Helen P. ,,nowe” daltonki, które doszły do zespołu , bacznie obserwują, uczą się, zachwycają z dnia na dzień rozwojem dzieci.
Rozmowy, analiza, dociekania, nowe pomysły , określanie potrzeb i próba znalezienia odpowiedzi – w jakim miejscu jesteśmy , co możemy jeszcze zrobić….
Całą sobą poczułam w tych dziewczynach nauczyciela zdystansowanego i wyciągającego wnioski. Brawo!
. Brawo!Byłam z nich taaaaka dumna . I z tych ,,starych” i z tych ,,nowych”
Moi drodzy – nawet jeśli mamy za sobą kilkadziesiąt lat pracy i doświadczenia, i wydaje nam się , ze nic nie jest w stanie nas zaskoczyć – zawsze pamiętajmy o REFLEKSJI i pokorze
CD
