Oto kolejna wiadomość jaką otrzymałam od zatroskanej babci (emerytowanej nauczycielki z czasów panowania ZABAWY w przedszkolu ).

Oto jej wnuk przedszkolak, (ok – mama wnuka) otrzymała na dzienniku elektronicznym poniższą wiadomość…..(tak, tak dziennik elektroniczny w przedszkolu również króluje).

Oto właśnie – przykład bezgranicznej nieznajomości podstawy programowej i psychologii rozwojowej…

Oto przykład spełniania ambicji dorosłych kosztem dziecka.

I nie chce mi się już pisać o podążaniu za dzieckiem, nie chce mi się przytaczać warunków realizacji podstawy programowej wych.przedszkolnego, nie chce mi się pisać o tym, że dziecko naturalnie interesuje się literami i cyframi – jeśli sam ma taką potrzebę, jeśli uzyska taką możliwość w czasie zabawy, jeśli ma poczucie radość z uczenia się, jeśli pozwoli mu się rozwijać w swoim tempie, jeśli dorosły potrafi wykorzystać jego naturalny entuzjazm…. jeśli…

Można by tak długo, ale o tym jest już wiele, wiele wpisów na moim blogu agnieszkovo.pl

A tymczasem, rośnie ilość dzieci na oddziałach psychiatrycznych, rośnie ilość samobójstw, przemocy rówieśniczej, pustki emocjonalnej, samotności i izolacji, znieczulicy (dzisiejsza śmierć 14-latki w Andrychowie, której nikt nie pomógł)….czy nadchodzi pewnego rodzaju eutanazja wartości życia?

Przeraża mnie to.

Emocje – tym właśnie zajmijmy się w przedszkolach szczególnie.

Nauką radzenia sobie z emocjami, rozpoznawaniem odczuć, nazywaniem własnych emocji, umiejętnością rozładowania emocji w sposób akceptowalny.

Emocje na każdym krańcu świata i w każdym wieku są językiem ludzkiego życia społecznego. To one właśnie regulują relacje między ludźmi.

Każdy nauczyciel chyba wie, że osiągnięcia ale i niepowodzenia szkolne, uwarunkowane są w dużej mierze stanem emocjonalnym. Naszą rolą zatem, jest wsparcie dzieci w tym zakresie.

Wiele badań wskazuje na fakt, iż emocjonalność sześciolatków i siedmiolatków znacznie się różni. Związana z tym jest również ich gotowość do podejmowania działań/zadań szkolnych.

Trochę zadumy, trochę spowolnienia, trochę refleksji….o to proszę nauczycieli wychowania przedszkolnego.

CD